روایت شنیدنی از سال های حضور در استقلال؛ می خواستم به پرسپولیس بروم کتک خوردم تا به استقلال رفتم - وبلاگ پشتیبانی

به گزارش وبلاگ پشتیبانی، تهران (پانا) - عضو هیات مدیره استقلال درکفت وگویی به بازگو کردن روزهای بازی برای این تیم پرداخت.

به گزارش خبر ورزشی، با پرویز مظلومی که صحبت کردیم، ابتدا فکر می کرد می خواهیم در خصوص مسائل روز استقلال، هیئت مدیره و... صحبت کنیم اما خیلی زود خیالش را راحت کردیم و رفتیم به سال هایی که تازه می خواست پیراهن استقلال را بر تن کند.

پرویز مظلومی در مصاحبه اختصاصی با خبرورزشی به نکات بسیار جالب اوجی اشاره نمود. متن این گفت گوی مجذوب نماینده را در زیر بخوانید.

شما فوتبال را از جوانان تاج آبادان آغاز کردید؟

بله، اولین مربیانم آقایان راهنمایی و سنجری بودند. من از همان جا به تیم ملی جوانان رفتم که سه بار پشت سر هم قهرمان آسیا شدیم و من گل های زیادی زدم.

... و رایکوف شما را انتخاب کرد برای تاج تهران؟

قبل از من برادر بزرگترم غلامحسین هم به وسیله رایکوف در 18 سالگی انتخاب شد و من هم درست در 18 سالگی پیراهن تاج تهران را بر تن کردم که البته انتخاب درستی نبود چون آن موقع تاج مهاجمان بسیار بزرگی مثل غلامحسین مظلومی، مژدهی، عادلخانی و... را داشت و به من خیلی کم بازی می رسید. البته رایکوف مرا خیلی دوست داشت و هر بازی 20 دقیقه به میدان می فرستاد اما...

اما چی؟

من از پرسپولیس هم پیشنهاد داشتم. با هماهنگی حشمت خان مهاجرانی که سرمربی جوانان بود، در یک روز برفی به هتل اوین رفتم و با نماینده پرسپولیس مذاکره کردم. جالب اینکه چند نفر دیگر هم بودند اما ناگهان گفتند برو جلوی هتل یک نفر با تو کار دارد. پایین که رفتم، دیدم پدرم که یک تاجی بسیار متعصب بود، آنجاست. چنان چکی به من زد که پرت شدم روی برف ها!

خب چی گفت؟

گفت همه خاندان ما تاجی هستند، تو خجالت نمی کشی با پرسپولیس مذاکره می کنی؟! نمی دانم از کجا باخبر شده بود که از آبادان خودش را به تهران و هتل اوین رساند و زد زیر گوش من! (خنده)

از تاج چقدر گرفتید؟

قرارداد سه ساله بستم و بابت آن سه سال 5 هزار تومان گرفتم!

راضی بودید؟

پرسپولیس 10 هزار تومان می داد اما به هر حال راضی بودم. البته سه سال بعد به تراکتور رفتم و 90 هزار تومان گرفتم و یک سال هم آنجا آقای گل شدم.

فقط شما از تیم ملی جوانان به تاج رفتید؟

نه، هادی نراقی، حسن روشن و دو نفر دیگر هم بودند. فکر کنم سال 52 بود. سال ها بعد امثال غلامحسین مظلومی، ناصر حجازی، عادلخانی، عبداللهی و... از تاج به شهباز رفتند و رایکوف حسابی جوانگرایی کرد و یک تیم نو ساخت که 3 گل هم به پرسپولیس زدیم. البته غلامحسین یک روز به من گفت رضایتنامه تو را هم از تاج گرفتم که با هم به شهباز برویم ولی من آنجا نرفتم. خدابیامرز غلامحسین مظلومی جزو کسانی بود که از نظر مالی و فوتبالی به حقش نرسید.

جگیج که آمد، شما برگشتی تاج؟

بله، برگشتم و سال ها در این تیم بودم تا اینکه سال 67 فوتبال را کنار گذاشتم و مربی امیدهای استقلال و بعدها دستیار منصورخان پورحیدری شدم.

چنگیز چه سالی استقلالی شد؟

فکر کنم چنگیز بعد از انقلاب آمد. خیلی تکنیک بالایی داشت. اصلاً انگار در بدنش استخوان نبود و مثل آب خوردن مدافعان حریف را دریبل می زد.

شما به پیشنهاد پورحیدری مربی امیدهای استقلال شدید؟

بله، منصورخان پیشنهاد دادند و در آن تیم دو نفر از برادران فنونی زاده که دوقلو بودند هم شاگردم بودند. البته مهدی و مرتضی را نمی گویم. یادم هست غلامحسین مظلومی که سرمربی استقلال شد، من یواش یواش از فوتبال خداحافظی کردم. البته خداحافظی که چه عرض کنم...

برترین گل زندگی تان کدام بود؟

همان گل معروفی که سال 62 در حضور 130 هزار تماشاگر به پرسپولیس زدم. یادم هست آن روزها پرسپولیسی ها به بهروز سلطانی می گفتند عقاب آسیا اما بعد از گل من علی آقای پروین با همان ادبیات شیرین به سلطانی یک کنایه زد که حالا بماند! در آن بازی مردم روی نورافکن ها نشسته بودند که حجازی و پروین با بلندگو خواهش کردند پایین بیایند تا بازی ادامه پیدا کند.

یک گل حساس هم در فینال به شاهین زدید و...

آره، خوب یادت هست! من روی سانتر مرحوم احدی گل زدم و در پنالتی با درخشش زنده یاد حجازی بردیم و قهرمان شدیم. خدا رحمت شان کند.

با بچه های آن موقع در ارتباط هستید؟

بله، با بهتاش فریبا، حاجیلو، نعلچگر، مراغه چیان، برادران بیانی، زرینچه، نامجومطلق، رضا رجبی و... در ارتباط هستم و آنهایی که تیم دارند، می روم بازی هایشان را می بینم.

با بسیاری از این نفرات در سال 70 قهرمان آسیا شدید و ستاره دوم را گرفتید.

بله، عجب قهرمانی شیرینی بود. ما در یک سال شمسی هم قهرمان آسیا شدیم و هم نایب قهرمان که در فینال با پنالتی به الهلال باختیم. حالا عابدزاده همواره در استقلال و تیم ملی پنالتی می گرفت ها ولی در آن فینال همه پنالتی ها را خورد. البته عابدزاده انصافاً خیلی خوب بود.

یعنی در یک سال هم قهرمان آسیا شدید و هم نایب قهرمان؟

بله، در دوره قهرمانی که در فینال لیائونینگ چین را بردیم ولی وقتی نایب قهرمان شدیم، به الهلال باختیم با اینکه خوب هم بازی کردیم.

از زنده یاد پورحیدری چه خاطراتی دارید؟

یک جهان خاطره دارم. منصورخان به معنای واقعی کلمه یک انسان بزرگ و پدر واقعی استقلال بود. یک مرد بااخلاق و دوست داشتنی که بی علت نیست به او لقب پدر استقلال را داده اند.

در سال هایی که شما دستیارش بودید، همواره سر بازوبند کاپیتانی دعوا بود.

(خنده) بله، دعوای کاپیتانی که همواره داشتیم ولی الان شرایط بهتر شده.

در سال های مربیگری هم شما 4 پیروزی پیاپی مقابل پرسپولیس به دست آوردید تا رسیدید به آن دربی ایمون زاید.

بله، جالب اینکه در آن 4 بازی هیچ گلی هم نخوردیم. یک بازی را در جام حذفی 3- صفر بردیم، یکی را 2-صفر و 2 بازی هم که یک- صفر شد. البته آن بازی که 2-3 باختیم هم باید می بردیم ولی اتفاقاتی افتاد که در نهایت به سود پرسپولیس تمام شد در حالی که ما تا دقیقه 60 عالی بودیم.

در دوره مربیگری شما کدام بازیکنان استقلال بهتر بودند؟

همه خوب بودند. خود فرهاد که عصای دستم بود یا مثلاً مجتبی جباری و فریدون زندی و... کلاً همه خوب بودند و کوشش می کردند.

از علی پروین خاطره خاصی ندارید؟

خدا علی آقا را حفظ کند. یادم هست یک روز می گفت حاضرم کل استادیوم آزادی را با 100 هزار پرسپولیسی بدهم و جایگاه 8 استقلالی ها (جایگاه تیفوسی های استقلال) را بگیرم. چون همان یک گوشه استادیوم میزان 100 هزار پرسپولیسی سر و صدا می نمایند!

از مظلومی خواستیم احساس خود را بعد از شنیدن این اسامی بیان کند.

*غلامحسین مظلومی؛ سلطان گل، رایکوف می گفت بو می کشید و گل می زد.

*منصور پورحیدری؛ پدر واقعی استقلال

*جعفر مختاری فر؛ مهندس فوتبال

* رضا احدی؛ رضای رودی فولر

* برترین روز فوتبالی شما؟ روزی که با استقلال قهرمان آسیا شدیم.

* برترین مربی شما؟ منصور پورحیدری

* فرهاد مجیدی؟ جوان است و راه درازی درپیش دارد.

*مهدی قایدی؟ تنها بازیکنی که شبیه فوتبالیست های دهه 60 است.