روسیه پوتین پس از 20 سال - وبلاگ پشتیبانی

به گزارش وبلاگ پشتیبانی، ایسنا نوشت: ولادیمیر پوتین در سال 2000 رییس جمهور موقت روسیه شد. او وعده های بسیاری داد. دو دهه بعد این جاسوس سابق که حالا یکی از قدرتمندترین روسای جمهور دنیا است، هنوز سکان دار سیاست کرملین است.

خبرگزاری دویچه وله با گذشت 20 سال از نخستین سال ریاست جمهوری ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، به آنالیز عملکرد او و عمل به وعده هایش پرداخته است.

دویچه وله در این گزارش آورده است: سرانجام قرن میلادی گذشته برای روسیه با تحولی بزرگ همراه بود. در شب سال نوی سال 1999، بوریس یلتسین، رییس جمهور وقت روسیه از سمت خود استعفا کرد و گزینه غافلگیرکننده ای را برای جانشینی خود برگزید؛ مدیر سابق سرویس امنیت داخلی روسیه که حالا برای جانشینی یلتسینِ بیمار انتخاب شده بود تا تصدی صندلی ریاست جمهوری را تا انتخابات مارس 2000 بر عهده بگیرد. سخنرانی سال نوی پوتین پس از خداحافظی یلتسین انجام شد.

پوتین در تلویزیون ملی روسیه گفت، در شب سال نو رویاها برآورده می شوند. به ویژه در این شب سال نو. او به ملت خود گفت به سلامتی قرن تازه جام خود را بالا بگیرند. عده اندکی پیش بینی می کردند که پوتین طی 20 سال پس از آن روز تا چه اندازه تاثیرگذار خواهد بود. محبوبیت او حتی با وجود این که عده کمی می دانستند واقعا پیرو چه مسیری است، پیوسته افزایش یافت. این مساله موجب شد که وعده های او بیش از عملکردش مورد قضاوت قرار بگیرد.

پوتین برای کشوری قدرتمندتر

پوتین پیش از تصدی ریاست جمهوری نوشت، برای ناامید شدن از روسیه به عنوان یک قدرت بزرگ خیلی زود است. او متعهد شد که روسیه را به صحنه جهانی وارد کند. او به رغم تحریم های غربی و بیرون رانده شدن از گروه هشت این کار را نموده است.

پوتین در آستانه انتخابات 2000 به رای دهندگان وعده داد که روسیه را تقویت و ارتش و صنعت تسلیحات آن را نوسازی کند. قدرت یک کشور از فراوری ناخالص داخلی آن مهم تر است و اندازه گیری نیروی آن را سخت می نماید. هم اکنون اتفاق نظر گسترده داخلی و جهانی وجود دارد که روسیه از سال 2000 قدرتمندتر است. ارتش مدرن سازی شده روسیه که کارآمدتر از آن موقع است، یکی از جنبه های این قدرت است.

روسیه از دیدگاه کاملا نظامی موفقیت هایی داشته است که از جمله آن می توان به گرجستان در سال 2008، الحاق کریمه در سال 2014 و عملیات آن در سوریه از سال 2015 اشاره نمود اما تجهیز مجدد روسیه هزینه مالی و زمانی داشته که حدود 315 میلیارد دلار تخمین زده شده است.

روسیه امروز نسبت به دوران دو جنگ چچن در سال های 1994 تا 1996 و 1999 تا 2009 باثبات تر به نظر می رسد؛ دورانی که بسیاری از جمله پوتین به دلیل رویابافی علنی مناطق مختلف برای استقلال، نگران تمامیت ارضی روسیه بودند. در همین حال در دوران ریاست جمهوری پوتین در معیارهای دموکراتیک این کشور تغییراتی انجام شده است. از دیدگاه غربی، تغییرات قدرت اندکی در سطح محلی یا فدرال وجود داشته که می تواند محکی برای قدرت پوتین تلقی گردد.

شعار روسیه: رسیدن به صندلی پرتغال

وقتی پوتین رییس جمهور شد، خاطرات ورشکستگی ملی در سال 1998 هنوز تازه بودند. بسیاری از شهروندان روسیه یک شبه دارایی اندک خود را از دست دادند. پوتین به محض تصدی ریاست جمهوری متعهد شد که استاندارد زندگی را ارتقا دهد و از رشد پویای مالی اطمینان حاصل کند. او به ویژه تخمین زد که اگر فراوری ناخالص داخلی روسیه رشد هشت درصدی را حفظ کند، می تواند طی 15 سال به سرانه فراوری ناخالص داخلی پرتغال برسد یا حتی در صورتی که این رشد را به 10 درصد برساند، این سرانه را تا حد فرانسه یا انگلیس ارتقا دهد.

عبارت رسیدن به پرتغال به یک تکیه کلام رایج تبدیل شد که گاهی به عنوان کنایه استفاده می شد اما همواره نه. بین سال های 1999 تا 2007 رشد فراوری ناخالص داخلی 7.1 درصد بود. بحران مالی جهانی نیز پیامدهای خود را در این رشد داشت اما این پیامدها اندک بودند. فراوری ناخالص داخلی روسیه از سال 2000 پنج برابر شده و از 300 میلیارد دلار به 1.66 تریلیون دلار رسیده است.

سرانه فراوری ناخالص داخلی در سال 2013 تقریبا به سطح پرتغال رسید، اگرچه مسائل از آن موقع به سادگی پیش نرفت. روسیه هرگز کاملا به پرتغال نرسید؛ کشوری که پوتین شخصا در سال 1999 اعتراف کرد که جزو کشورهای ثروتمند اتحادیه اروپا نیست.

اینکه رشد مالی روسیه پس از الحاق کریمه در سال 2014 و تحریم های پس از آن دچار مشکل شد، یک روایت معروف است اما واقعیت این است که رشد مالی در سال 2013 نیز رونق چندانی نداشت. پوتین بارها متعهد شده که روسیه را از یک صادرکننده ساده مواد خام به صادرکننده محصولات و خدمات فناوری پیشرفته تبدیل کند. با این حال روسیه، اگر نگوییم بیشتر، به همان اندازه وابسته به مواد خام است که در سال 2000 بود. بودجه دولت وابسته به نوسانات بهای بازار جهانی است.

جمعیت شناسی؛ دو گام به پیش، یک گام به پس

چیزی که بیش از دولت و ساختارهای مالی بیمار روسیه مشکل ساز است، جمعیت شناسی آن است. وقتی پوتین رییس جمهور روسیه شد، جمعیت این کشور تقریبا سالانه یک میلیون کاهش داشت. او این مساله را خطری برای موجودیت روسیه می دانست اما نرخ تولد با بهبود شرایط مالی افزایش یافت. او در سال 2011 اعلام نمود که بحران جمعیتی تحت کنترل قرار گرفته است. جمعیت روسیه بین سال های 2013 تا 2015 برای نخستین بار در قرن 21 افزایش داشت. پوتین در سال 2012 رشد پایدار جمعیت را هدفی ملی بیان کرد. به دنبال آن امید به زندگی نیز افزایش یافت و به گفته وزارت سلامت روسیه، از 65.5 سال در سال 2000 به 73.6 در سال 2019 رسید.

با این حال جمعیت بار دیگر در سال 2016 و با سرعت بیشتری کاهش یافت. میزان مرگ و میر در 9 ماه نخست 2019 با بیش از ربع میلیون از نرخ تولد پیشی گرفته که طبق داده های اداره آمار دولتی روسیه، وخیم ترین کاهش جمعیت این کشور در 11 سال اخیر بوده است.

310311